sábado, 18 de julio de 2009

TODO MI REINO POR UN ABRAZO

El ser humano es inconformista por naturaleza. Vivimos con la vista puesta en el mañana, esperando a que las cosas cambien y se vuelvan color de rosa. El próximo cambio será el que me haga feliz, pensamos. Pero el cambio llega sin esa ansiada felicidad... Nunca estamos contentos con lo que tenemos, y por ese motivo nunca lo disfrutamos. Y cuando perdemos lo que no nos merecemos, nos lamentamos de nuestra mala suerte.

Normalmente son cosas importantes como: la mayoría de edad, la universidad, encontrar trabajo, tener hijos… Pero a veces detalles tan importantes e insignificantes como un simple abrazo, lo guardamos en el corazón esperando el momento “perfecto” para entregarlo.
El problema es cuando ese momento no llega. Y un día te despiertas siendo consciente de que aunque se alineen los planetas, nunca te podrás deshacer del peso de ese abrazo.

Nunca os guardéis un abrazo, un beso o un te quiero. Porque puede que os lo guardéis para siempre.

¿Todo mi reino por un abrazo?
¡No! Todo mi reino por “ese abrazo”.
… “ese abrazo” que no te di….
… “ese abrazo” que ya no te puedo dar…
… “ese abrazo que siento no haberte dado….
Este, es “ese abrazo”.
Te quiero.


500X320mm
Grafito y l. acuarelable sobre cartulina.

2006

6 comentarios:

  1. uyyyy eso dolió, este escrito me pellizcó el alma...que egoistas y orgullosos somos.

    ResponderEliminar
  2. el dibujo en si es precioso....pero la carga de sentimiento que tiene lo convierte en especial...

    ahora que intercambiamos algunas palabras y que se puede decir que por un ojo de cerradura conseguí ver algo de ti, aunque solo sea un asomo...comprendo mejor tus dibujos...tus pequeños escritos...y tu dolor...se lo que es y no te pido que dejes de sufrir o de sentir pues si lo hiceras serias un automata sin corazón...
    mer

    ResponderEliminar
  3. A lámina preciosa, profunda, desgarradora. A literatura, un poema que actúa como un bálsamo.
    As plabras que non dixemos e os abrazos que non repartimos, tal vez alguén os adivinara no iris da nosa ollada e se apoderara deles.
    Antes, agora, despois, sempre é a tempo. Dun xeito ou doutro, sempre hai un momento e unha forma especial de facer realidade o que outra hora foi un espellismo ou unha ilusión
    J.M.B.B.

    ResponderEliminar
  4. Non logro saber que ten esta obra que me atrae tanto, non me canso de ollala porque ten algo que me engaiola, tristura, tenrura, frescura, soedade.
    encantame o xogo de perspectiva que manexas nos primeiros planos e no fondo. É unha obra maxistral.
    Según Bakon, "Arte e todo aquelo que non se pode explicar con palabras", tal vez por elo, sexa incapáz de explicar o desacougo que me produce.

    ResponderEliminar
  5. Quiero, deseo, necesito este abrazo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Mi querida y embozada persona humana, a la par que anónima: espero y desespero porque encontreis cuánto ansiáis.

      Muchas suerte en el trance.

      Eliminar